Vorige week vertelde ik jullie dat er Jeffrey en mij een spannende trip te gebeuren stond. Een trip naar ‘destination unknown’. Spanning alom, zeker wanneer we op de luchthaven arriveerden. Maar goed, om het geheugen eventjes op te frissen: Wij mochten op trip met srprs.me. De naam zegt het al: Surprise Me. Onder het motto: “de mooiste reis die plan je niet”, begon voor ons het avontuur. Enkele weken geleden besloten we de srprs.me trip te doen. Een uitdaging voor mij. Ik ben iemand die controle moet hebben. Controle loslaten is voor mij haast onmogelijk, maar iets wat effectief soms voor problemen zorgt. Ik ga niet slapen vooraleer ik mijn werk bijvoorbeeld gedaan heb. Plannen die anders uitdraaien zorgen soms ook al eens voor chaos. Dit was één van de eerste keren dat ik me compleet liet verrassen. Ik had stress die ik nog nooit voelde. Maar positieve stress. Een beetje zoals kriebels in de buik.
Je kan kiezen of je voor een citytrip gaat (al dan niet naar de zon), of je solo naar het onbekende reist en zo nieuwe mensen leert kennen, of je het onbekende avontuur aangaat met een roadtrip of eerder als echte backpacker citytript en overnacht in een hostel.
De duur kan je zelf bepalen, en ook de data kan je zelf kiezen. Waar je terecht zal komen is hetgeen wat je effectief moet loslaten. Een week op voorhand kregen we het weerbericht. Nieuwsgierig als ik was begon ik stiekem wat rond te snuffelen, maar ik vond niet echt een bestemming dat volledig overeenstemde met de weersvoorspelling. Shame on me natuurlijk dat ik te nieuwsgierig was, maar ik was zo benieuwd. Ik vind het al gék dat ik de kraskaart niet op voorhand heb gekrast. Eens aangekomen op Zaventem afgelopen donderdag was ik bloednerveus. Ik begon te bibberen, maar mijn oog viel meteen op het grote bord met bestemmingen. Ik sloeg een beetje tilt. Jeffrey is meestal de rustigere van ons twee, maar deze keer voelde ik ook de zenuwen door zijn lijf gaan. We vergaten soms dat we op de luchthaven zaten omdat we zo bezig waren met ‘destination unknown’. We settelde ons in een koffiebarretje én begonnen de code te krassen. Al bibberend én giechelend gaf ik de gekraste code in op onze eigen weblink, die srprs.me voor elke reis aanmaakt. Eens ik de code ingegeven had, durfde ik niet meer te kijken. Je kan natuurlijk bestemmingen ingeven die je pas gedaan had, of waar je echt niet naartoe wou. Wij hadden dat niet gedaan by the way. De verrassing én vooral de perfecte bestemming stond op onze srprs.me pagina. Wij mochten naar de zon. Lissabon, here we come!
Aangekomen in Portugal besloten we een taxi te nemen naar het adres van het hotel. De taxi’s zijn hier trouwens super goedkoop, net als het eten in restaurants en supermarkten. De wijn is ook héérlijk en koop je al vanaf 2 euro. We kwamen terecht The 7 Hotel, vlak aan Praça do Comércio.
Jeffrey was er in 2013 geweest, bij mij was Portugal al geleden van mijn zevende geloof ik. Ik hou van de Portugese landschappen, de gezelligheid én van de sfeer die altijd top is wanneer de zon schijnt. Ik schrok ervan hoe leuk Lissabon écht wel was. Lissabon heeft een ouder stadsgedeelte, maar ook heel hippe wijken. De leukste wijk vond ik toch LX Factory, maar daar vertel ik jullie later nog meer over.
Lissabon heeft meer te bieden dan ik dacht. Het leukst vond ik de Castelo, dat een zalig uitzicht heeft over heel de stad. Belem is ook top, zeker wanneer je de rij ziet voor de typische pasteitjes. We probeerden nog te weten te komen waarvan ze gemaakt zijn maar die missie is mislukt. Praça do Comércio. vond ik heerlijk. We hebben er een soort van pic-nic georganiseerd. De ‘Elevador’ is ontworpen door dezelfde persoon die de Eifeltoren maakte. We hebben die last minute gelukkig nog kunnen nemen. Dan ben je écht op 1-2-3 op het andere stadsgedeelte, dat meer authenticiteit uitstraalt.
Mijn vijf favoriete things to do in Lissabon komen in februari nog online, net als ons video sfeerverslag. Stay tuned én vooral: laat je verrassen!
